Sisi angielskiego nauki, czyli dlaczego pierdolenie Boga nie zawsze musi być obrazą

Moja babcia, którą nazywam przez połowę czasu wprost- Sisi ( zapamiętajcie to, mam wrażenie że imię „Sisi' będzie się tu często wracać) zaczęła uczyć się ostatnio języka angielskiego. Stwierdziła, że ma czas (bo co można robić na emeryturze?), jest za młoda by przestać się uczyć ( ma ponad 80 lat) i wkurza ją internet, w którym ma problemy ze zrozumieniem tego, co napisane, bo większość zwrotów pochodzi z języka angielskiego. Nawet jego spolszczone formy w języku młodszych ludzi sprawiały jej problem, więc cóż, Sisi jak to Sisi, wzięła się za siebie. Wyciągnęła stare podręczniki od nauki języka do szkoły, surfuje po stronach z darmowymi lekcjami angielskiego. Ani patrzeć, jak prześcignie niejednego ucznia liceum w biegłości porozumiewania i zmusi do nauki dziadka. Oczywiście, moja babcia jak na moją babcię przystało ( wspomnijmy, że całe życie uczyła języka polskiego w szkole) musiała z fascynacji językiem, jego formami wszelakimi, nauczyć się już na początku wulgaryzmów. Nauczyła się, naturalnie, słynnego słowa „fuck”.

Niestety, Sisi dzięki nauce poszerza swoje horyzonty i może wprowadzać mnie coraz częściej w stan pewnego zakłopotania. Jak? A, choćby muzycznie. Dzisiaj, podczas gotowania w tle leciało A Perfect Circle. Uwielbiam ten zespół, a przy gotowaniu muzyka jest niezbędna (do tego u mnie w domu panuje złota zasada- kto gotuje, może wybierać muzykę, co zapobiega wielu kłótnią między mną a Sisi, bo zasadniczo, tylko my gotujemy). W tle poleciała więc „Judith” z płyty „Mer de noms” ( do kawałka i tekstu odsyłam na dół). Niestety, w tekście pada magiczne teraz dla Sisi słówko „fuck”.

-Króliczku ( tak, Sisi nadal mówi do mnie Króliczku, krępujące)- co oni tam pierdolą?

-Um...Sisi, w tekście jest „fuck your God, your lord, and our Christ”.

-Króliczku...ale to takie..niemiłe, wiesz?

-Ale czemu niemiłe?

-Ustaliliśmy jedną zasadę, pamiętasz?

-Sisi, ja wiem. Ale ty nie rozumiesz, dlaczego to jest tam umieszczone. Ja ci wszystko wytłumaczę. Czasem trzeba najpierw poznać historię, potem się oburzać, nie sądzisz?

-Może mnie przekonasz...- rzuciła groźnie Sisi, a ja mogłem zacząć opowieść o piosence.

Musicie zrozumieć, że u mnie w domu panują dziwne troszkę zasady, które wytyczyły..różnie religijne. Ja je sobie bardzo chwalę. Nadmierna różnorodność powoduje nieraz konflikty, więc zdawało by się, że u mnie w domu konflikty, ba, wojny wręcz, na tle religijnym są nieuniknione. Moi dziadkowie są tradycyjnymi w tym kraju katolikami, choć, katolikami z serii bynajmniej nie 'moherowej”, tylko wolnomyślicielskiej. Co niedzielę chodzą do kościoła, uważają przykazanie miłości wobec drugiego człowieka za najważniejsze i nie plują się o gender i gejów ( mając wnuczkę lesbijkę byłoby z tym ciężko, ale o tym kiedy indziej). Moja mama była chrześcijanką, katoliczką, ale jej wiara przypominała często wersję hippisowską. Jak to? Wolność myśli, załóżmy najlepiej komunę i wszyscy się kochajmy. Tyle, że to była utopia. Moja starsza siostra jest buddystką. Jej mąż jest ateistą. Nie chrzcili dzieci, nie mają ślubu kościelnego. Ponoć skandal i Sisi miała już o to wojnę z sąsiadkami. Ja...moje wyznanie jest skomplikowane, powiedzmy, że obrzędowo należę do wiccan, ale nie jestem aleksandryjczykiem, nie należę do żadnego zgromadzenia, raczej dalej szukam i jeśli miałbym się dosadnie określić, to nazwałbym się neopogańskim szamanomistykiem. Nie wiem, ile z tego można zrozumieć. Moje młodsze siostry to kolejno- pełną gębą ateistka i agnostyczka, która nadal jest poszukującą osobą. Mój brat z kolei jest 14 lat młodszy i jeszcze nie można powiedzieć, że świadomie w coś wierzy. Na razie chodzi z dziadkami do kościoła i wieczorem odmawia pacierz. Do tego u nas w domu często przebywają muzułmanie, neopoganie, ateiści, gorliwi katolicy, protestanci...

Można by się pozabijać, prawda? Na pozór, stale powinniśmy się kłócić przy stole, czyj jest bardziej prawdziwe, kto będzie zabawiony a babcia powinna do mnie zwłaszcza wzywać egzorcystę. A tak nie jest. Okazuje się, że można. Jak? Dwie proste zasady- zrozumienia i szacunku. Nic więcej, nic mniej. Nikt nie czyni tego, co mogłoby zranić uczucia drugiej osoby, każdy ma swój kawałek podłogi i go się trzyma. Można kogoś na ten kawałek zaprosić, ale nikt nie ma prawa, mówiąc kolokwialnie, wpierdalać mu się z butami w jego osobiste przekonania, wiary, nadzieje. Można o nich rozmawiać, dzielić się nimi, ale z szacunkiem dla tego, kto myśli inaczej.

Dlatego opowiedziałem dzisiaj Sisi historię Judith. Bo faktycznie, ukochane słowo Sisi, fuck, połączone z Chrystusem mogło dla niej zabrzmieć przykro.

Wiele osób oburza się, słysząc „Judith”, najbardziej chyba znany tekst Maynarda na tej płycie. Przynajmniej, ja już osobiście spotkałem się z takimi reakcjami i to wcale nierzadko, no, może miałem pecha. Teraz to bez znaczenia. 

Słowa o pierdoleniu swojego Boga, Chrystusa wywołują czasem nieprzyjemne dreszcze. Brak szacunku? Na pierwszy rzut oka może i tak. Ale mało kto wie, że matka Maynarda miała na imię Judith Marie. Mało kto wie, że była fanatycznie wierząca, aż przesadnie. Nie tak jak moja Sisi, dajmy na to. Mało kto wie, że matka Maynarda spędziła 27 lat w śpiączce ( czyli 10 000 dni, jak nazywa się jedna z płyt Toola- przy tych faktach płyta nabiera innego znaczenia, tak samo jak utwó z niej pochodzący, „Wings for Marie”). 27 lat, mówiąc kolokwialnie, bardzo brzydko, „bycia warzywem”, po czym zmarła. 10 000 dni cierpienia dla niej samej (choć, wiedząc z własnych doświadczeń, w śpiączce człowiek się nie męczy, jest zmęczony, jak się obudzi, zdecydowanie) i dla bliskich. Czy pewne rzeczy nie stają się jaśniejsze w tym kontekście? Dla mnie zwroty, o które wiele osób się tak oburza, są bardziej wyrazem rozczarowania i złości Maynarda, pewnej dozy cynizmu wobec sytuacji, w jakiej się znalazł niż chęcią zalezienia komuś za skórę. Bo ten, którego się chwali, zostawia cię połamanego i sparaliżowanego. Żadna łaska i nikt w momencie bólu nie potrafi wmówić, że to część większego planu. Ja osobiście, też rzekłbym „pierdolić taki plan”. W tym kawałku nie chodzi wcale o „pierdolenie Boga” jako obrażanie kogokolwiek jak dla mnie. Tylko o ludzkie podejście do bezzasadności fanatycznej wiary, pokładania nadziei w czymś, co nie ma pokrycia w rzeczywistości. I dla kogoś, z jego punktu widzenia, w takiej sytuacji w jakiej jest, wiara ma prawo być rzeczą absurdalną, a Jezus i gadka o zbawieniu ma prawdo go, mówiąc wulgarnie, skoro już nadużywamy tu fuck- wkurwiać. Każdy ma też prawo wątpić. Bo wielu tak też postrzega te słowa.

Owszem, tekst ma jak dla mnie jeszcze inne, głębsze aspekty, ale nie ma sensu się tu nad tym rozwodzić, to nie matura albo rozprawka interpretacyjna, nie jesteśmy w szkole. Skupmy się już na tym pierdoleniu Boga.

Sisi po wytłumaczeniu przestałą odczuwać osobiście słowo „fuck” użyte przez pana M. w tym tekście, przestała odczuwać to jako plucie na jej wierzenie, gdy wytłumaczyłem jej, jak ja widzę ten tekst w oparciu o swoje własne przekonania i historię, która ją stworzyła. Powiedziała tylko, „biedny chłopiec i biedna jego mama”. Tak, kocham swoją babcię.

A więc, nie mam zamiaru rozwodzić się tutaj nad kwestiami teologicznymi, rozdrapywać, czy człowiek powinien wątpić w swojego boga/ bogów, jeśli mu nie sprzyjają, jeśli cierpi ( no dobra, nie zwątpi, jeśli to bogowie bardzo okrutni, jak hinduistyczna Kali-Ma). Nie mam zamiaru oceniać moralnie Maynarda i jego tekstu, bo po pierwsze nie mi nikogo oceniać, po drugie ten tekst kocham jak i Maynardowskie przekonania dotyczące zniewolenia przez opium religii „masowej” i tak dalej. To zostawmy teraz w spokoju.

Chodzi mi w tym wszystkim o dwie rzeczy- szacunek i zrozumienie. Wydawałoby się- tak banalnie proste! No bo czy trudnym jest powiedzenie- myślisz co myślisz, ale ja to szanuję to twoja sprawa? Albo wysłuchanie czyichś racji, jeśli ten ktoś nie próbuje nas przekonywać, agitować, tylko chce pokazać swój punkt widzenia?

Szacunek osobiście postrzegam troszkę głębiej, ale o tym kiedy indziej. Rozumieć zawsze chciałem wszystko, co dzieje się w cudzej głowie, dlaczego ktoś sądzi tak, a nie inaczej. Może trochę naukowa ciekawość, wpojona także w domu. 

Czasem, zamiast z góry oceniać i się oburzać, można posłuchać. Jak moja kochana Sisi. Można posłuchać historii, ludzkiej historii, cudzych emocji w słowach zawartych. Można próbować zrozumieć, bez oceniania. Zrozumieć, że ktoś może widzieć inaczej i nie, tym swoim "widzimisię" wcale nie robi tobie na przekór, nie chce tłamsić twoich poglądów, nie chce cię krzywdzić. Po prostu, widzi inaczej. I można dać temu (s)pokój. 

W ogóle, jeszcze pewna rzecz mu się nasuwa w tym momencie- krytyka czegoś, czego w pełni nie rozumiemy. Zrozumienie tylko jednego zlepku Christ i Fuck, bez szerszego kontekstu- a my już stajemy w płomieniach, nawet nie znając powodu, dlaczego ten zlepek powstał ( cóż, nie zadajesz pytań, moja Judith, nigdy nie wątpisz?). Absurdalne dość. Nie wiemy, tylko sądzimy, że wiemy, aż za często. 

Dlatego, boli mnie nieraz pewne zacietrzewienie i nienawiść, jaka przewija się między ludźmi, różniącymi się poglądami. Zwłaszcza, jeśli idzie o religię, bo religia to rzecz intymna i osobista i wszystko, co niej dotyka, jest głęboko emocjonalne. A emocje rzadko potrafią rządzić się łagodnością, niestety, chyba tutaj można obwiniać częściowo biologię. Ale skoro ludźmi się mianujemy, możemy tą biologię uładzić. Bo wyeliminować się nie da, jasna sprawa. 

Mam wrażenie, że wielu ludzi nie chce wyjść ze swojej skorupy. Gdy próbuje się im wytłumaczyć, dlaczego ja w swoim świecie sądzę tak a nie inaczej, zatykają uszy jak małe dzieci, tupią i głośno fałszują lalala, żeby tylko nic z tych słów do nich nie dotarło. Bo ich własny grunt pod nogami może stać się grząski? Bo się boją? Bo nie chcą znać innego sposobu patrzenia, ich własny wtedy będzie tylko jednym z wielu? Takie mam odczucia, gdy to widzę i mi po prostu żal. To smutne, po prostu. Bo to zamyka całą perspektywę w jednym aspekcie. I jak tu poznać życie, świat? Bo świat jest różnorodny i temu nie jesteśmy w stanie zaprzeczyć. Nie cofniemy tego, że mamy tyle ludzi i każdy może patrzeć na niego inaczej. Nie cofniemy stworzenia instytucji, nauk Chrystusa, Mahometa, wymyślenia pastafarianizmu i zasad wicci. Nie da się. Dlatego wszyscy moglibyśmy nieraz siebie posłuchać, na spokojnie i dać żyć innym, pomimo swoich przekonań, wręcz ba, dzięki nim. Moglibyśmy przede wszystkim kierować się zasadami miłości i szacunku. Nie tylko w kwestii religijnej już. Ale wszelkiej narodowej, wszelkich kwestiach socjologicznych et cetera.

Niestety, wiem, że to utopia. Nie da się, bo człowiek jest jaki jest. Agresywny, działa instynktem, który często źle ukierunkowuje. Ale miło sobie to wyobrazić nieraz. Jak w „Imagine” pana Lennona. Tak, w mojej głowie chociaż przez chwilę mogę mieć (s)pokój. 

Tylko teraz się zastanawiam, co będzie, jak puszczę Sisi przy gotowaniu „ The Fight Song” Mansona?XD

Żeby nie było, nie musicie kuć jak Sisi...niech będzie pseudotłumaczenie, chociaż, nie jestem zwolennikiem tłumaczenia tekstów. 

"Jesteś taką inspiracją dla wyborów
Których przenigdy bym nie dokonał
Och, tyle mam możliwości, by pokazać ci 
Jak zbawiciel cię opuścił 
Pieprz twego Boga,
Twego Pana i twego Chrystusa 
To on to zrobił
Zabrał wszystko, co miałaś 
I tak cie zostawił
Wciąż się modlisz, nigdy nie wątpisz 
Nigdy nie kosztujesz owocu 
Nigdy nie pomyślałaś, by zapytać, dlaczego

To nie tak, że kogoś zabiłaś 
To nie tak, że wbiłaś nienawistną włócznię w jego bok 
Wychwalaj tego, który pozostawił cię
Połamaną i sparaliżowaną
On zrobił to wszystko dla ciebie 
On zrobił to wszystko dla ciebie 

Och, tyle mam sposobów, bym ci pokazał 
Jak twój dogmat cię opuścił 
Módl się do twego Chrystusa, do twego Boga 
Nigdy nie próbując owocu,
Nigdy nie wątpiąc, nigdy nie załamując się
Nigdy nie dławiąc się kłamstwem 
Nawet wiedząc, że to on jest tym, który ci to zrobił 
Nigdy nie pomyślałaś, by zapytać, dlaczego? 

To nie tak, że kogoś zabiłaś 
To nie tak,że wbiłaś wredną włócznię w jego bok 
Rozmawiasz z Jezusem Chrystusem,
Jakgdyby znał powody, dla których 
On zrobił to wszystko dla ciebie 
Zrobił to wszystko dla ciebie 
On zrobił to wszystko dla ciebie"