"Nie ma dzieci – są ludzie; ale o innej skali pojęć, innym zasobie doświadczenia, innych popędach, innej grze uczuć. Pamiętaj, że my ich nie znamy" czyli o seksualizacji dzieci i ich skutkach gdybanie

Wiecie, szpitale to doprawdy fascynujące miejsca. Można tam zawsze zaobserwować wszystkie przemiany społeczne, stan i kondycję naszych małych lokalnych światów, w których przecież odbija się całokształt. Można, bo do szpitala może trafić przecież każdy. Niezależnie od wieku, statusu majątkowego i wykształcenia. W szpitalach poznaje się różnych ludzi, można z nimi rozmawiać i czasem dobie obserwować, tak po prostu. A wtedy widać to, o czym czasem boimy się mówić.
I tak wczoraj widziałem pewną kobietę z dzieckiem, która przyszła w odwiedziny do męża czy brata- zawałowca w tą jakże piękną niedzielę. Prawdopodobnie przyjechała ze swoją córeczką do Poznania okazyjnie też, bo odwiedziny, to od razu zakupy, bo rozpytywała się o kolejne galerie handlowe. Przyszły- poszły, tak po prost, narobiły trochę zamieszania, jak to nieraz odwiedzający w tym naszym małym szpitalnym światku. Ot, były. A we mnie utkwiło po ich wizycie na szpitalnym oddziale przerażenie.

Dziewczynka bowiem, na oko 4-5 letnia miała na sobie szpilki- tak, buty na obcasie u dziecka- spod sweterka prześwitywał dziecięcy stanik no i na twarzy nieodzowny makijaż. Makijaż?!

Bogowie, nawet moje siostry w deszczowe dni się nie malują! Nie nie, coś tu jest nie tak.
Rozumiem sukienka u dziewczynki podkreślająca jej płeć. Nawet u nas w domu mama, a częściej tak naprawdę babcia upychała w sukienki w kwiatki moje siostry, wbrew ich wyraźnemu niezadowoleniu nieraz-"babciu, chcę spodnie, jak ja wejdę na drzewo?"- wieczne marudzenie Idy. Mnie oczywiście nikt w sukienki nie upychał, co więcej, oszczędzono mi nawet słynnych przedszkolnych rajtuzek coby mi się pupcia nie przeziębiła, dumnie mogłem obnosić spodenki z naszytym Kaczorem Donaldem. I wszystko to jakoś grało, nawet nosiłem nieraz po starszej siostrze niektóre koszulki dziecięce, jak to w domach, w których rodzeństwa jest sporo, a jakoś się wielce nie przelewa i nikt na pieniądzach nie śpi. Ale, niech już będzie, dziewczyny czasem nosiły te sukienki jakby nie patrzeć i kwiatuszki miały wpinane we włosy. Sukienki.

Ale buty na obcasie krucafuks?! Przecież temu dziecku rośnie, zaczyna tak naprawdę rosnąć na dobre kręgosłup, kształtują się stawy, przede wszystkim skokowe, biodrowe! Nawet dorosłe kobiety nieraz wyrzekają się seksownych szpilek dla zdrowia (choć tyle samo czasu dla nich cierpią, to też fakt ). Ale katować dziecko szpilkami? Czy ja czegoś nie rozumiem cholera?

Wszedłem z powrotem do swojej sali ( luksusowa jedynka, nie ma co, nie chcą dalej żebym zarażał resztę zapaleniem płuc), otrząsnowszy się z pewnego rodzaju szoku. Dobra, w sumie, jakby nie patrzeć, widziałem już podobne rzeczy w tramwajach ale...

Wychyliłem się przez okno, żeby zaczerpnąć rześkiego powietrza z dworu. Ulicą przed szpitalem spacerowali ludzie.

Kolejne matki z dziećmi. Chłopiec w spodenkach i kurteczce ze Spidermanem. Kolejne mamy z dziewczynkami- dziewczynki, choć bez makijażu i szpilek, wyglądały bardzo dorośle. Szczerze- bardziej niż niektóre dziewczyny, które znam. Bardziej modnie niż te co zawsze mi się podobają, te co biegają w trampkach, poszarpanych jeansach, kurtkach wojskowych i zupełnie nieumalowane.

Nigdy nie zwracałem aż takiej uwagi na Małe Damy. Bowiem zazwyczaj nie interesują mnie małe dzieci, choć bardzo je lubię, jak moich siostrzeńców, ale nigdy nie zwróciłem uwagi na to, jak wyglądają, powiem szczerze. Nie zachwycałem się aniołkami z loczkami. Ot, kolejni ludzie tylko wersja mini, uśmiechnąć się można jak do każdego ( tylko żeby od razu nie podejrzewali człowieka o pedofilię, to byłoby spoko).

Ale, dzisiaj było inaczej. Postanowiłem się im po spotkaniu na szpitalnym oddziale wnikliwie przyjrzeć. I dostrzegłem jedno- strój małych dzieci, zwłaszcza dziewczynek nie różni się wiele od stroju dorosłych. Szaliczki, torebeczki, fikuśne wydekoltowane nieraz latem jak wygrzebałem z pamięci (bogowie, co one mają wsadzić w ten żałosny dekolt? wypchać sobie?-tak doszło do mnie, do czego są dziecięce staniki) bluzeczki. Buty damskie wersja mini, garsonki wersja mini. Tak wygląda dziecięca moda.

Zajrzałem sobie nawet na strony z dziecięcą odzieżą. Ratunku, gdzie ja żyję- pierwsza myśl.

Wstrząsnęło mną to. Dlaczego? Pamiętam jak dziś swój unisex sweter z Myszką Miki i koszulkę w delfiny, które rzecz jasna miałem po swojej siostrze starszej nawet. Swoje wszystkie spodnie co chwila rozdzierane na kolanie. Żadne dziecięce rurki jak noszą mali chłopcy ponoć ( sic! mam nadzieję internecie, że kłamiesz!) tylko zwykłe jeansy. Mogłyby być tak samo dziewczęce jak i chłopięce. Pamiętam zerówkę i innych chłopców w tych śmiesznych właśnie rajtuzkach. Te poobdzierane kolana i połamane drzewa gdy się wspinało po kwaśne jabłka, a to samo robiły moje siostry.

Fajnie, gdy ma się dziecko, chce się je wystroić, uczynić z dziewczynki małą damę a z chłopca małego macho od czasu do czasu. Fajnie, gdy dziewczynka kradnie mamie szminkę i udaje że się maluje a chłopiec kradnie golarkę i trzeba go ganiać po całym domu jak jednego z synów mojej siostry, żeby nie zrobił sobie krzywdy bo chce się golić jak tatuś i wujek. Fajnie gdy mają wzorce, dorastają do nich, próbują je dogonić- widzą w sobie w wieku 5, 6 lat a nawet wcześniej kobietę czy mężczyznę. Ale przestaje być tak miło, gdy się przesadza. Na szczęście są rodzice, którzy mają sporo oleju w głowie ( wielki ukłon w waszą stronę!) i nie dają się modzie, tej dziecięcej właśnie. Nie robią z dzieci Małych Dam i Małych Macho tak na co dzień. Tych rodziców jest jeszcze sporo, ale nie można zaprzeczyć, że problem istnieje. I nawet społecznie ma swoją nazwę.

Słyszeliście o zjawisku seksualizacji dzieci? Z tym mamy bowiem do czynienia. To dzisiaj widziałem na szpitalnym oddziale. A jest ona coraz częstsza.

Seksualizacja dzieci polega na wychowaniu takiej małej dziewczynki- rzadziej chłopca, choć to po prostu inny sposób seksualizowania- w przekonaniu, że żeby zaistnieć w społeczeństwie, musi ona eksponować swoją płeć. Przy czym nie jest ona eksponowana w sposób taki jak kiedyś- wy bawicie się w wojnę, my bawimy się w gotowanie (choć to było seksistowskie, nie przeczę! zawsze wolałem gotowanie niż wojnę, hm...) a w zgoła inny. Bardziej przedmiotowy. Płeć dziecka nie jest pewną rolą społeczną, zachowaniami, a wyglądem, seksualnością. Seksualnością i nadaniem jej głównego znaczenia w życiu dziecka. A takie wychowanie, często nieświadomie prowadzone przez rodziców- bo media, bo moda- jest brzemienne w skutkach i może rzutować na całe życie takiej małej istoty.

Bardziej widoczna niż w Polsce seksualizacja dzieci jest w USA czy Wielkiej Brytanii. To tu powstały pierwsze bikini dla mały dzieci, szpilki dla 5 latek a nawet noworodków czy najbardziej kontrowersyjne- zestawy do tańczenia na rurze dla małych dziewczynek ( nie, to nie żart jak wielu by chciało). Wbrew kontrowersji cieszyły się one dużym zainteresowaniem rodziców i samych dzieci, które miały owych seksualnych wygibasów się uczyć.

Bo taki stanik -myślimy-jest niby pozornie niewinny. Ale możemy się mylić.

W naszej kulturze obowiązuje nakaz zasłaniania piersi, bo stanowią one bodziec seksualny. Jednak 4-letnia dziewczynka nie ma jeszcze rozwiniętych piersi, więc nie ma też powodu, by je zakrywać. Podobnie jest ze stringami. Kobiety nie noszą ich przecież, żeby było im ciepło czy dla higieny. Szpilki to też typowy atrybut seksualny. Wydłużają nogi i powodują, że chodząc, wypinamy pośladki. Wymuszają określony sposób poruszania i uniemożliwiają aktywność fizyczną. Są nie tylko nieodpowiednie dla dziewczynek, ale też niewygodne i niebezpieczne.

W Polsce ten trend coraz bardziej ożywa i jest coraz bardziej społecznie akceptowany. Tyle ubrania. To to, co jest najbardziej widoczne na ulicach.

Bo są jeszcze inne aspekty seksualizacji dzieciństwa. Bombardowanie dzieci seksem w mediach. Widzę sam, jak zmieniły się reklamy, te w tv czy na bilboardach. Jak zmieniają się programy dla dzieci, pamiętam swoje bajki- widzę ich bajki. Zabawki. Choćby jak zestaw małej modnisi:

"-Co jest złego w "małej modnisi"?

-Przekaz. Ukryta filozofia. Proszę pamiętać, że mama, wybierając rzeczy dla dziecka, a więc także zabawki, pokazuje mu, co jest ważne. Kupowanie "małej modnisi" jest wskazówką, że moda i uroda to sfery, na których dziewczynka powinna się koncentrować. To przekazywanie wzorca mówiącego, że "upiększanie się zapewnia powodzenie w życiu". "Mały lekarz" jest lepszy, bo pokazuje, że dobrze mieć pasję. Badania dowiodły, że dziewczynki, u których dorośli rozwijają potrzebę kształcenia się i zdobywania zawodu, rzadziej demonstrują ryzykowne zachowania seksualne (co oznacza również mniej zakażeń i niechcianych ciąż). Proszę mnie dobrze zrozumieć - nie chodzi o to, że dbanie o ciało jest złe. Jest dobre. Ale w rozsądnych granicach. Życie nie powinno się wokół tego obracać.-portal edziecko.pl

Przerażające, czyż nie? A moje siostry miały tyle barbie. Oczywiście i miliony innych zabawek, choćby klocków lego. Może po prostu ze wszystkim trzeba wypośrodkować?

Ale idźmy dalej. Mamy zabawki, ubrania, media. Czy coś jeszcze, zapytamy? Gdzie niby kolejne przejawy tej seksualizacji dzieci?

Ano choćby widoczne skutki takie jak sposób komunikowania się dzieci młodszych- gdy 7 latka mówi o koledze z klasy, że jest seksowny ( czy ona naprawdę wie, co to znaczy do cholery? obie opcje mnie przerastają) i u dzieci starszych. Takie choćby jak sexting.

Co to takiego sexting, zapytamy?

Ano, już wam mówię, jakby jeszcze jakimś cudem ktoś nie wiedział ( i się w to nie bawił, co nie? świnki wy!).

W Stanach Zjednoczonych, już co piąty nastolatek deklaruje przesyłanie za pomocą komórki i Internetu swoich nagich zdjęć i innych treści erotycznych. Sexting (zlepek słów sex i texting) to niebezpieczne zjawisko wymiany treści związanych z seksem przy użyciu technologii,. Najbardziej przypadł do gustu… nastolatkom.

Chęć rozrywki, początki fascynacji seksem, zainteresowanie płcią przeciwną, brak doświadczenia, ciekawość i nieśmiałość. To główne przyczyny, zainteresowania, jakie w młodych ludziach budzi sexting. Choć większość z nich uważa przesyłanie swych nagich zdjęć znajomym za naganne – zakazany owoc kusi. Dodatkowo budzi agresywne i złośliwe reakcje, przejawiane w stosunku do osób, które stały się ofiarami nowego trendu.

Pierwszą najbardziej znaną osobą, która doświadczyła tragicznych skutków sextingu była Jessie Logan – uczennica ostatniej licealnej klasy, która przesłała swoje nagie zdjęcie chłopakowi. Ten po zerwaniu rozpowszechnił zdjęcie Jessie. Dziewczyna próbowała radzić sobie z szykanami, które spotkały ją ze strony rówieśników – od przezwisk po wypraszanie z imprez z okazji rozdania dyplomów. Wystąpiła nawet w programie telewizyjnym, przestrzegając inne nastolatki, przed skutkami powierzania komukolwiek swych nagich zdjęć. Prześladowania ze strony osób, które spotykała na co dzień były jednak tak trudne do zniesienia, że Jessie ostatecznie zdecydowała się na najgorsze – 3 lipca 2008 roku, mając 18 lat popełniła samobójstwo.

Czy Królik musi coś dodawać? Chyba starczy.

Sexting to chyba nie wszystko. Są jeszcze zabawy gimnazjalistów-w macanie, w seks oralny. Słynne słoneczko. Seks jako zabawa, grupowa, na wyjazdach szkolnych? Przeszło to moje pojęcie nawet, dorosłego faceta który niejedną dziwną przygodę ma za sobą i na pewno wygrałby bezapelacyjnie w konkursie "najdziwniejsze miejsce do uprawiania seksu".

Ok, seks jest w porządku, o czym już pisałem hen hen, jakikolwiek, czy pomiędzy kochającymi się partnerami którzy tworzą z tego istne misterium, czy czasem nawet jako czysta przyjemność, ale przyjemność świadoma i dojrzała. Bo właśnie to jest klucz- świadomość i dojrzałość.

Seks jest w porządku więc, mówienie o nim nawet, edukowanie dzieci skąd się biorą dzieci i nie krycie niczego przed nimi ( w dobie internetu i tak nie uwierzą ci w bociana). Złe moim zdaniem jest, że z seksu zrobiono towar- i właśnie dzieci to widzą i naśladują. Towar w mediach, w naszym życiu codziennym. Mam duży dekolt i mam 5 w liceum u odpowiedzi. Mam długie nogi i łatwiej mi o pracę. Obciągnę mu, zaprosi mnie na imprezę.

Dlatego 6 latki chcą tańczyć na rurze i nosić stringi. Dlatego nastolatki coraz szybciej zaczynają współżyć nie wiedząc nawet, co to antykoncepcja i że z tego mogą być dzieci (dzieci mają dzieci- przeraża mnie to troszkę, mimo że moja siostra była wpadką moich rodziców i jakoś nic złego się nie stało) i co gorsza choroby. Nie znają swoich ciał bo tylko widzą to w pornolach i teledyskach, filmach, że to fajne, cool i wszyscy powinniśmy to robić. A jak nie robisz, nawet jak masz tylko 12 lat to jesteś frajer i koniec kropka.

Coś poszło nie tak powiem wam szczerze. Sam jestem otwarty w sprawach seksu, nie potępiam tego przypadkowego o ile jest świadomym wyborem i nikogo nie krzywdzi. Nie przeszkadzają mi filmy XXX u nastolatków, jeśli ktoś im wytłumaczy, że tak naprawdę kobiety nie zawsze mają słoniowy orgazm a penis może być czasem krzywy. I uświadomi, że istnieje przedwczesny wytrysk. No, chodzi mi o to- filmy porno są ok, gdy nie służą jako wymyślny materiał instruktażowy jakim nie mają być prawa. Nie przeszkadza mi wczesne rozpoczynanie współżycia (wczesne to dla mnie nadal te 15-17 lat, choć sam się w tym przedziale mieszczę) jeśli robi się to z głową- ale i miłością bądź choćby szacunkiem do siebie i swojego ciała. A nie na łapu capu. Nie przeszkadza mi sexting, jeśli jest też rozsądny, jak na przykład wysyłanie zdjęć erotycznych do swojego męża na podkręcenie atmosfery. Wszystko jest dla ludzi. Może tylko za dziko to wszystko rosło, bez prawdziwej rozmowy przez tyle lat? Może to też wina kulejącej edukacji seksualnej?

Ci młodzi ludzie biorą przykład z nas. Chłoną media właśnie. I wichruje się im psychika. Nie widzą nic złego nawet nieraz w gwałcie. Przerażające? Owszem, ale coraz częstsze. I my dzieci krzywdzimy coraz bardziej, nieświadomie. Z 10 latek robimy obiekty seksualne- aż, powiem czarnym humorem, nie dziwię się cholera pedofilom, że istnieją! ( oczywiście to tylko czarny humor, ale jest w tym i ziarno prawdy...)

Potem mamy skutki.

Badania łączą seksualizację z wieloma najbardziej palącymi i najczęstszymi problemami ze zdrowiem psychicznym wśród dziewczynek, włączając w to zaburzenia odżywiania, kłopoty niskim poziomem poczucia własnej wartości, depresję i niski poziom życia seksualnego w późniejszym wieku. Seksualizacja i uprzedmiotowienie kobiet w mediach wiąże się także z brakiem zadowolenia z własnego wyglądu i lękami związanymi z własną atrakcyjnością ( tak, panie, znowu to wy bardziej obrywacie w tej kwestii, przykro mi).

Więc jak widać to, że dzieci kopuiują nasze zachowania, nie jest taką błahą sprawą. Możemy im zniszczyć całe życie. Już to widzę po pewnych nastolatkach, czytając pewne blogi. Atrakcyjność jako waluta. I totalne załamanie, szybkie związki na macanie, moda na pro-ana, można tak wymieniać godzinami. To też po części skutki seksualizacji społecznej- i seksualizacji dziecka.

Cieszę się, że są jeszcze rozsądni rodzice, jest ich sporo. Tacy, co rozmawiają szczerze z dziećmi, tacy, którzy nie próbują na siłę podkreślać ich płci choć po prostu ją respektują, tacy co nie chcą determinować zachowań przez modę. Cieszę się, że tacy istnieją i sam takich znam- ale zastanawiam się, jak długo uda im się ochronić własne dzieci przez światem, przed coraz intensywniejszymi zjawiskami społecznymi? Jak bardzo rodzice w naszym świecie swobodnego dostępu do internetu który chowa w sobie to słynne porno, cyberseks i wszystkie gorsze aspekty ludzkiej natury, jak bardzo ci rodzice w tym świecie są w stanie zaszczepić dzieciom rozsądek, żeby po prostu umiały wybierać? Bo zakazy tu chyba nic nie dadzą. Tylko rozmowa.

Choć...sam nie mam dzieci i nieraz patrząc na to co się wyczynia z tym światem, cieszę się. Bo posiadanie dziecka to zawsze niesamowita, największa chyba w świecie istniejąca odpowiedzialność.

Nie mam dzieci, więc nie będę się już wymądrzał. Tylko wam, drodzy rodzice, jeśli to czytacie, życzę jak najwięcej rozsądku i cierpliwości wobec tego świata. Tak mimo wszystko.

Ale..nie tylko rodzice mają tu problem. My, dorośli, też odczuwamy skutki, sami je tworząc. Całkowite wypaczenie seksu- który jest wspaniałą rzeczą której jako ludzie nie powinniśmy się wstydzić? Zanik pewnych więzi społecznych? Coraz więcej przypadkowych matek i chorych na choroby weneryczne?

Co dalej?

Może po prostu trzeba zacząć seks traktować naturalnie, jako coś zwierzęcego ale i pięknego między dwojgiem ludzi-a nie pozwolić mu istnieć dziko, nie pozwolić mu istnieć tylko szeptem? Może zamiast stringów właśnie kupujmy małym dziewczynkom stetoskop? A zamiast ganić syna za pornole- pogadajmy z nim o tym, że tak naprawdę rzeczywistość dużo od porno odbiega, choć też-nie ma w nim nic złego? Może sami nauczymy się mówić i odkryjmy nieraz swoją własną, prawdziwą seksualność, która nie sprowadza się do dekoltu czy jędrnych pośladków albo ogromnego penisa. Może odkryjmy nieraz na nowo własną seksualność, która tak naprawdę wiąże się z pięknem samej istoty ludzkiej i do tego sprowadza. Może tu tkwi klucz?